Στην κατάψυξη.


Είναι ανόητο, να πιστεύεις ότι ξέρεις μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο άλλος. Δεν του αφήνεις τα περιθώρια να σε εκπλήξει. Του αφαιρείς την ικανότητα να σε εντυπωσιάσει. Τον διατηρείς στάσιμο και του διακόπτεις την εξέλιξη. Του κλείνεις το δρόμο για την ατομική του επανάσταση. Πόσο απότομα, θα αισθανόταν κανείς μόνος, αν κατάφερνε να συνειδητοποιήσει ότι έχει προκαλέσει κάτι τέτοιο στον εαυτό του και στους γύρω του; Αιώνια διαρκής επίθεση, σ΄αυτούς που είναι δίπλα σου, πραγματικά δίπλα σου. Και τότε εσύ, ο εκνευριστικός άνθρωπος, εισβάλλεις για να τους πεις βάναυσα ότι ως εκεί μπορούν, δεν έχουν τίποτα άλλο να δώσουν και πως εσύ ξέρεις, μέχρι πού εκείνοι δύνανται. Δεν μπορείς να καταψύχεις ανθρώπους, σε βαθιά κατάψυξη και να τους αποψύχεις όταν θα έχεις ανακαλύψει ότι το μόνο που κατάφερνες ήταν να τους περιορίζεις . Έχουν κόψει τα σχοινιά, δε σε χρειάζονται. Θα λάμψουν σύντομα, όταν εσύ θα απορρίπτεις αλλεπάλληλα τον εαυτό σου. Αυτοπεριορίζονται λίγο στην αρχή, γιατί έτσι τους δίδαξες.. Κακή εκπαίδευση. Θα σταματήσουν όμως. Τους έχεις ήδη επιβεβαιώσει. Μετά απο μήνες στην κατάψυξη τίποτα δεν επανέρχεται πλήρως.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου