Σε ανώνυμα γράμματα θα σου στέλνω στοίβες τα λόγια.
Δεν θα προλαβαίνω να σου περιγράψω τι νιώθω,
δε θα προλαβαίνεις να ανασάνεις μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Μια ακόμα παράγραφος και σκουπίζεις τον ιδρώτα στους
κροτάφους σου. Ένας ακόμη Αύγουστος κοχλάζει μπροστά μας.
Μύρισε τις καλαμωτές, τις φλούδες καρπουζιού, τα πηχτά αντιηλιακά,
τη μυρωδιά από τα πλαστικά φουσκωτά στη θάλασσα. Φοβάμαι να σε αποχωριστώ.
Πολύ φοβάμαι, πως δεν το θέλω να σε αποχωριστώ. Αυτό μου στοιχίζει
περισσότερο. Αύγουστος, κι εσένα το δέρμα σου θα παραμένει λευκό,
σα λευκόσαρκο ροδάκινο. Πλησιάζει η εποχή τους κι εσύ μόνο θα λείπεις.
Αύγουστος, κι όταν σμίξουμε θα είμαστε σαν ασπρόμαυρη ταινία.
Τα πρώτα μας λεπτά, βουβός κινηματογράφος. Αδυνατώ να οραματιστώ το τέλος
αυτή τη φορά. Μη μου πεις ότι μπορείς εσύ. .Εγώ είμαι ερασιτέχνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου