I love how you...


Φόρεσα τα ζεστά μου ρούχα και είπα πως φέτος, θα το αντέξω το κρύο. Έδεσα σφιχτά τα κορδόνια μου και είπα πως αυτή τη φορά δεν θα πέσω, δεν θα τα πατήσω. Οδήγησα το αμάξι και εγκαινίασα στα τζάμια μου, χειμερινή θολούρα από χνώτα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν θα θυμάμαι τη ζωγραφιά σου στο τζάμι του αυτοκινήτου. Είναι από αυτές τις στιγμές, φωτογραφικής μνήμης, που γεμίζουν το σκληρό μου δίσκο, που η ανοικοκυροσύνη μου τον κατάντησε κουρέλι. Είναι αυτές οι ώρες, που το πάθος δεν κυριεύει το μυαλό – Και τότε μέχρι κι εγώ απορώ – Είναι αυτές οι ώρες που γιορτάζω, επειδή νιώθω ακόμα πως μπορώ να αγαπώ. Μπορεί όχι εμένα, μα εσένα σ’ αγαπώ.