Εξουδετέρωση.

Είμαστε εμείς που εξουδετερωθήκαμε. Εσύ μια χημική ένωση που προέκυψε από τη μεταξύ μας ένωση κι εγώ νερό. Άοσμη, άγευστη και ουδέτερη. Ανεξάρτητα από τα στοιχεία που ενώνονται η τελική χημική εξίσωση θα είναι πάντοτε η ίδια. Δε θα χρειαστεί να με αθροίσεις για να βγει το αποτέλεσμα. Δεν αθροίζομαι. Δεν διαφοροποιώ το αποτέλεσμα. Δε παίζω κανένα ρόλο. Είμαι νερό.

Σε δροσίζω, σε ανακουφίζω, σε ξεδιψάω, αλλά δε σε χορταίνω. Δε με χορταίνω. Είμαι νερό, ανίκανο να σου αλλάξω τη χημική σου σύσταση, ανίκανο να μου δώσω μια γεύση δική μου.
Ήθελα πάντοτε να είμαστε αυθόρμητη μη ελεγχόμενη  διάσπαση ουρανίου. Nα απελευθερώνουμε μεγάλους όγκους  ενέργειας. Θα ήμασταν αλυσιδωτή αντίδραση. Μα δεν είμαστε τίποτα απο όλα αυτά. Εσύ ήσουν το οξύ κι εγώ ήμουν η βάση. Τα προϊόντα της αντίδρασης μας με εξουδετέρωσαν. Καμία έκρηξη λοιπόν, καμία καταστροφή, μόνο η δική μου μετατροπή από αυτό που θα μπορούσα κάποτε να γίνω, σε νερό. Γάργαρο κυλάει στο στόμα σου. Ήρθε η ώρα να το φτύσεις πριν με κάνεις γαργάρα, γιατί ο προορισμός μου και η αφετηρία μου ήταν και θα είναι πάντα η πηγή. Είναι προς όφελος σου που δεν ήμουνα ποτέ οξύ. Εύκολα θα σου έκαιγα τη γλώσσα, θα διαύρωνα το ίδιο σου το είναι. Δε συνέβη ποτέ. Εγώ είμαι νερό. Να λοιπόν, γιατί σου είμαι τόσο απαραίτητη. Να γιατί ξεραίνεται το στόμα σου, γιατί εκεί δεν είναι πια το σπίτι μου. Το νερό δεν έχει σπίτι, το νερό είναι ταξιδιώτης. Σε ένα ταξίδι βρίσκομαι κι εγώ. Mακάρι ο δρόμος να είναι κατηφόρα, γιατί αλλιώς υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να πνιγώ μεσ' τον ίδιο μου υδάτινο εαυτό.