Κι από τότε, κάθε βράδυ σκέφτομαι πως ίσως ταξιδεύεις και να σου τηλεφωνήσω.
Πως ίσως ταξιδεύεις, με τρόπο, που εύκολα θα σε περνούσαν για μοναχικό άτομο,
και πολύ θα ΄θελα να σου κρατήσω συντροφιά.
Να σου κρατήσω,; Να μου κρατήσεις; Θα τό ΄θελα πάντως.
Αν υπάρχει για τον καθένα μας κάτι που μας συμπληρώνει, τότε εγώ έχασα κάθε
επαφή μ' αυτό. Αν κι αυτό,το περίμενα να το αισθανθώ. Ήθελα να μπορώ να δω τα
πράγματα απο άλλη οπτική γωνία. Αλλά ξέρεις, σε όποια γωνία κι αν σταθώ,
μου είναι αδύνατο να σε δω. Κύκλους σε φέρνω και χάνω το επίκεντρο.
Κι από τότε, κάθε βράδυ σκέφτομαι πως δεν μου αρέσει να κοιμάμαι χωρίς εσένα.
Είναι, λένε ο ύπνος, απο τις πιο σημαντικές ώρες του εικοσιτετραώρου. Αυτό πιστεύω
κι εγώ, γιατί τότε μόνο μπορώ να σε δω. Καληνύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου