Τεκτονικές πλάκες.

Στεκόμαστε στα όρια δύο τεκτονικών πλακών. Η θέση σου είναι απέναντί μου. Εκρήξεις παντού, μέσα μας και γύρω μας. Ρίχνω το βλέμμα μου χαμηλά, στο έδαφος που βρίσκεται κάτω από τα πόδια μου.Ψάχνω αυτό, που θα μας κάνει αχώριστα ουράνια σώματα. Επαναλαμβανόμενες σεισμικές δραστηριότητες και το βλέπω από τις γροθιές στα χέρια σου ότι φοβάσαι. Σύγκρουση σε : 3, 2, 1 ! Πέφτουμε και οι δύο κάτω. Παραμένουμε όμως,εσύ εκεί κι εγώ εδώ. Τεντώνω τα χέρια μου προς το μέρος σου. Μια φανερή τάση να σε αγγίξω. Οπισθοχωρείς. Δεν σε εγκατέλειψε ο φόβος, μα δε νιώθεις τη σιγουριά για να ανταποκριθείς στην επιθυμία μου. Μισο – κλείνεις τα μάτια, για να βλέπεις καλύτερα. Εγώ είμαι, που σου κάνω νοήματα. Περπατάω πάνω κάτω σε όλο το εμβαδό της επιφάνειάς μου. Δαγκώνω τα νύχια μου. Δεύτερη σύγκρουση! Ξανά κάτω. -Χτύπησες; (Καμία απάντηση. ) -Χτύπησες λέω ; - Καλά είμαι. - Είχα αποφασίσει να σε συναντήσω, όταν θα έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι. Δοκιμαστικά τουλάχιστον. Μήπως τελικά όλα γίνονταν πιο εύκολα, αν προλάβαινα να πηδήξω γρήγορα στη δική σου πλάκα; Θέλω να μελετήσω την επόμενή μου κίνηση. Θυμάσαι την τελευταία φορά; Έκανα το άλμα, ακούμπησα τα όριά σου – ήταν όμως πολύ κοντινό. Κρατήθηκα για λίγο, και λίγο πριν πέσω, σε έσπρωξα. Σε έσπρωξα τόσο, που τώρα δεν μπορώ να σε πιάσω.